Majmunske boginje se mogu prenositi dodirom sa zaraženim mesom, ujedom životinje ili ogrebotinom, tečnim fluidima, kontaminiranim predmetima, ili bliskim kontaktom sa zaraženom osobom. Za ovaj virus se veruje da normalno cirkuliše među određenim krugovima u Africi. Rizik od smrtnih slučajeva kreće se do 10%.
Pretpostavlja se da vakcinacijom protiv malih boginja obezbeđuje se određena zaštita, iz razloga što je ovaj virus usko vezan sa virus malih boginja. Virus je prvobitno bio otkriven na majmunima u zapadnoj i centralnoj Africi 1958 godina, a kod ljudi 1970. godine. Između 1970. godine i 1986. godine, preko 400 slučajeva je bilo prijavljeno. Virus se može širiti u dvostrukoj vezi, i to naime: sa životinje na čoveka kao i sa čoveka na čoveka.
U Republici Srbiji do sada nije bio zabeležen nijedan slučaj Majmunskih boginja iz porodice Poxviridae.
Virus pogađa najčešće decu i kod njih bude značajno teži oblik bolesti, nego kod odraslih. Od trenukta infekcije do ispoljavanja simptoma prolazi u proseku oko 12 dana.
Simptomi:
- groznica,
- osećaj hladnoće,
- visoka temperatura,
- glavobolja,
- bol u mišićima,
- bol u leđima.
Virus dovodi do uvećanja limfnih čvorova i opšte malaksalosti, a dva do tri dana kasnije javljaju se promene na koži u vidu izdignutih boginja ispunjenih tečnošću, a takozvanih plikova može da bude od nekoliko, do više hiljada. Prve promene se najčešće javljaju na licu, a zatim se šire po celom telu, s tim što najviše napadaju dlanove i stopala.
Reference:
“Signs and Symptoms Monkeypox”. CDC. 11 May 2015. Archived from the original on 15 October 2017. Retrieved 15 October 2017.
bout Monkeypox”. CDC. 11 May 2015. Archived from the original on 15 October 2017. Retrieved 15 October 2017.